کد مطلب:134109 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:110
اسیران پیروز یا سازمان تبلیغاتی حسین
در قسمت دوم این كتاب، ما سیاست و روش خاص حسین بن علی علیه السلام را از زمان حركت از مدینه تا هنگامی كه آن حضرت قیام مقدس و خونین خویش را در كربلا به پایان رساند، مورد بررسی و بحث قرار داده ایم و روشن ساختیم كه این نهضت هر چند تا پایان شهادت با عالیترین و صحیح ترین طرح ممكن انجام گردید، ولی با این حال اگر برای بهره برداری از آن نقشه هائی دقیق و حساب شده در كار نبود نه تنها یزید به آسانی می توانست آن فاجعه ی خونین را تحریف سازد بلكه از آن حوادث در راه تثبیت منافع كثیف و حكومت ننگین خویش و تسلط هر چه بیشتر بر آن مردم فلك زده بخوبی استفاده می نمود ولی رهبر معصوم انقلاب كه برای خنثی كردن نقشه های شیطانی زاده ی معاویه و راهبری كردن این نهضت تا پایان شهادت عالی ترین طرحها را داشت و برای استفاده ی از آن همه فداكاریها هم دقیقترین نقشه ها را دارا است و زنان و كودكان اسیر هم مأمور اجرای آن نقشه و مسئول بهره برداری از آن نهضتند.
این كودكان و زنان داغدیده هر چند در صورت اسیران بی پناه اكنون بسوی شام در حركتند اما در واقع آنها سازمان تبلیغ حسینند و سرنوشت نهضت اكنون بدست آنها سپرده است، آنان باید با روشن بینی خاص خود از فرصتهای مناسبی كه در طول راه پیش می آید تا آخرین حد ممكن استفاده كنند، و از میان همان محملهای بی روپوش و با همان بازوهای به ریسمان بسته با مردم سخن گویند و خطبه ها ایراد نمایند.
این وظیفه ی آنها است كه حكومت یزید را در برابر اجتماع و ملت به محاكمه بكشند و آشكارا محكومیت و رسوائی و ننگ آن را ثابت كنند، آنها هستند كه باید صورت واقعی و ماهیت فاجعه ی طف را از دستبرد و تحریف حكومت حفظ كرده و با همان قداست و عظمت آنرا در برابر نسلهای اسلامی قرار دهند، آنها دستگاههای ضبط حسینند و باید نداهای روح بخش امام را با همان سوز و گداز و جذابیت خاص آن بگوش انسانها و ملتها برسانند با این حساب، وظیفه خاندان حسین (ع) حیاتی است و باید با دقت و مراقبت خاصی انجام گیرد.
حادثه ی دردناك كربلا هر چند كافی است كه به تنهائی شدیدترین خشم و نفرت خلق را علیه دودمان آل امیه سخت تحریك كند و پاكترین احساسات و عواطف امت را به سوی حسین (ع) و خاندان عزیزش معطوف دارد، اما خطری بزرگ كه به سختی آنرا تهدید می كند امكان تحریف آن بوسیله ی دستگاه حكومت است، اینحا تنها كاروان اسیرانند كه می توانند آن تهدید را خنثی كند و اجازه ی چنین خیانتی را به بوسفیانیان
ندهند، مسئولیت بزرگ و مهم این زنان و كودكان اینست كه در لباس سوگواری، عزاداری، گریه كردن، ضحجه زدن خاطره كربلا را زنده نگه دارند و با بیان خیانتها و فجایع رسوائی كه دستیاران یزید در آن بیابان انجام دادند امت را در جریان آن حوادث آنگونه كه هست قرار دهند.
اكنون ما بخواست خداوند در صددیم روشن سازیم كه چگونه اسرای اهلبیت توانستند با استفاده از فرصتهای مناسب اجتماع اسلامی را از هدف مقدس سالار شهیدان آگاه سازند و از این راه آن نهضت خونین را به ثمر برسانند.
هدف ما در این قسمت (همانند بخش اول و دوم) شرح همه ی پیش آمدها و نقل تمام حوادثی كه در طول راه انجام گردیده نیست بلكه مقصود تنها بررسی كارهائی است كه وسیله ی آن اسیران به منظور رسوا كردن حكومت و به ثمر رساندن نهضت انجام گردیده است.
ما در این قسمت بیشتر به بحت و توضیح درباه ی خطابه ها و سخنرانیهائی كه بوسیله خواهران و فرزندان حسین (ع) ایراد گردیده و عكس العمل شدید آنها از نظر حكومت و افكار امت می پردازیم، اكنون شروع در این فصل.
این كودكان و زنان داغدیده هر چند در صورت اسیران بی پناه اكنون بسوی شام در حركتند اما در واقع آنها سازمان تبلیغ حسینند و سرنوشت نهضت اكنون بدست آنها سپرده است، آنان باید با روشن بینی خاص خود از فرصتهای مناسبی كه در طول راه پیش می آید تا آخرین حد ممكن استفاده كنند، و از میان همان محملهای بی روپوش و با همان بازوهای به ریسمان بسته با مردم سخن گویند و خطبه ها ایراد نمایند.
این وظیفه ی آنها است كه حكومت یزید را در برابر اجتماع و ملت به محاكمه بكشند و آشكارا محكومیت و رسوائی و ننگ آن را ثابت كنند، آنها هستند كه باید صورت واقعی و ماهیت فاجعه ی طف را از دستبرد و تحریف حكومت حفظ كرده و با همان قداست و عظمت آنرا در برابر نسلهای اسلامی قرار دهند، آنها دستگاههای ضبط حسینند و باید نداهای روح بخش امام را با همان سوز و گداز و جذابیت خاص آن بگوش انسانها و ملتها برسانند با این حساب، وظیفه خاندان حسین (ع) حیاتی است و باید با دقت و مراقبت خاصی انجام گیرد.
حادثه ی دردناك كربلا هر چند كافی است كه به تنهائی شدیدترین خشم و نفرت خلق را علیه دودمان آل امیه سخت تحریك كند و پاكترین احساسات و عواطف امت را به سوی حسین (ع) و خاندان عزیزش معطوف دارد، اما خطری بزرگ كه به سختی آنرا تهدید می كند امكان تحریف آن بوسیله ی دستگاه حكومت است، اینحا تنها كاروان اسیرانند كه می توانند آن تهدید را خنثی كند و اجازه ی چنین خیانتی را به بوسفیانیان
ندهند، مسئولیت بزرگ و مهم این زنان و كودكان اینست كه در لباس سوگواری، عزاداری، گریه كردن، ضحجه زدن خاطره كربلا را زنده نگه دارند و با بیان خیانتها و فجایع رسوائی كه دستیاران یزید در آن بیابان انجام دادند امت را در جریان آن حوادث آنگونه كه هست قرار دهند.
اكنون ما بخواست خداوند در صددیم روشن سازیم كه چگونه اسرای اهلبیت توانستند با استفاده از فرصتهای مناسب اجتماع اسلامی را از هدف مقدس سالار شهیدان آگاه سازند و از این راه آن نهضت خونین را به ثمر برسانند.
هدف ما در این قسمت (همانند بخش اول و دوم) شرح همه ی پیش آمدها و نقل تمام حوادثی كه در طول راه انجام گردیده نیست بلكه مقصود تنها بررسی كارهائی است كه وسیله ی آن اسیران به منظور رسوا كردن حكومت و به ثمر رساندن نهضت انجام گردیده است.
ما در این قسمت بیشتر به بحت و توضیح درباه ی خطابه ها و سخنرانیهائی كه بوسیله خواهران و فرزندان حسین (ع) ایراد گردیده و عكس العمل شدید آنها از نظر حكومت و افكار امت می پردازیم، اكنون شروع در این فصل.